بیماری باکتریایی سوختگی آتشی گلابی ناشی از Erwinia amylovora که از جمله بیماری های مهم درختان میوه دانه دار محسوب می شود، در سال های اخیر در برخی از مناطق کشور، خسارت فراوانی را به این درختان وارد نموده است. این بیماری به عنوان مهمترین بیماری درختان دانه دار در سطح باغ های کشور در حال گسترش می باشد. در بررسی اخیر تلاش گردید با اعمال دو روش شیمیایی و بیولوژیکی، امکان کنترل بیماری تحت شرایط باغ در استان آذربایجان شرقی مورد ارزیابی قرار گیرد. در روش کنترل شیمیایی از مخلوط بر دو و در روش کنترل بیولوژیکی از باکتری آنتاگونیست (Erwina herbicola) Pantoea agglomerans استفاده شد. نتایج حاصل از اعمال روش های یاد شده در باغ گلابی مورد آزمایش، نشان داد که بین تیمارها از نظر شدت آلودگی، اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. بیشترین میزان آلودگی (%75.4) مربوط به تیمار چهار مرحله ای روغن پاشی با ولک و کمترین میزان آلودگی (%1.9) نیز به تیمار چهار مرحله ای محلول پاشی با مخلوط بر دو به اضافه روغن ولک اختصاص داشت. میزان آلودگی درختان گلابی به بیماری سوختگی آتشی برای تیمار کنترل بیولوژیکی، 20.6 درصد بود. نتایج حاصل از اندازه گیری جمعیت باکتری عامل بیماری آتشک گلابی نشان داد که بین تیمارها از نظر سطح جمعیت E. amylovora، اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. بالاترین سطح جمعیت این باکتری در تیمار چهار مرحله ای روغن پاشی با ولک و کمترین سطح جمعیت نیز در تیمار چهار مرحله ای محلول پاشی با مخلوط بر دو به اضافه روغن ولک وجود داشت.

در تابستان 1377 و 78، در ک باغ مرکبات واقع در منطقه بابل کنار در جنوب شهرستان بابل، علایم بیماری لکه قهوه ای ا سوختگی ریزوکتونیایی بر روی ک گراس وحشی به نام النا ا ارزن جنگلی (Oplismenus hirtellus) مشاهده گردید. علایم بیماری شامل لکه های تقریبا مدور با قطر متوسط 20 تا 100 سانتی متر بود که در آن لکه، تمام گیاهان موجود پس از نشان دادن لکه های سوخته کوچک روی برگ و غلاف، به گونه کامل سوخته و خشکیده شده، سختیه های قهوه ای تیره رنگ قارچ به فراوانی روی بافت های سالم و سوخته و خاک تشکیل گردید. گیاهان در اواخر تابستان با سرد شدن هوا از مرکز لکه شروع به بهبود کردند و ک الگوی حلقوی ایجاد کردند. در تمام جداسازی ها، ک ریزوکتونیای چندهسته ای از بافت های سوخته جدا شد. بر اساس ویژگی های پرگنه و میلسیوم، قارچ به عنوان Rhizoctonia solani شناسایی شد و گروه آناستوموزی آن AG 1 تعیین گردید. بر اساس ویژگی های کشت سختینه، زیرگروه جدایه ها به عنوان AG 1- IA تعیین شد. قطر متوسط ریسه 7 میکرومتر و تعداد متوسط هسته ها در هر سلول ریسه ای 6.4 عدد بود. پرگنه قارچ بعد از دو هفته رشد روی محیط کشت سیب زمینی، دکستروز آگار (PDA) قهوه ای روشن بود و تعداد زیادی سختینه  قهوه ای تیره با ابعاد 0.7-4 × 1-4.5 میلی متر روی محیط کشت تولید شد. درجه حرارت بهینه آن برای رشد 28 و دماهای کمینه و بیشینه به ترتیب 10 و 35 درجه سانتی گراد بود. نرخ رشد خطی قارچ در دمای بهینه 34 میلی متر در روز بود. بیماری زایی قارچ با قرار دادن قرص های 8 میلی متری از حاشیه پرگنه بر روی برگ ها و غلاف های گیاهان و تولید علایم سوختگی به اثبات رسید و قارچ مجددا از بافت های بیمار جدا گردید. این نخستین گزارش از وجود بیماری لکه قهوه ای (سوختگی ریزوکتونیایی) چمن ها در ایران می باشد و گیاه النا به عنوان میزبان جدیدی برای قارچ R. solani در ایران معرفی می گردد.

بیماری سپتوریوز برگی ناشی از قارچ آسکومیست Zymoseptoria tritici از مخرب ترین بیماری های گندم در جهان می باشد که سالانه خسارت فراوانی به این محصول وارد می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر کیتوزان در دو غلظت صفر و 200 پی پی ام، بر میزان بیان ژن های دفاعی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان پراکسیداز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در رقم کوهدشت گندم (رقم حساس) در برهمکنش با عامل بیماری سپتوریوز برگی بود. بدین منظور گیاهچه های دو هفته ای بوسیله کیتوزان اسپری برگی شدند، سپس گیاهان تیمار شده به همراه گیاهان شاهد، توسط قارچ عامل بیماری مایه زنی شدند. در نهایت الگوی بیان ژن های PR1، PR2 و PR5 در بازه های زمانی 0، 12، 24، 48، 96و240 ساعت پس از آلودگی با استفاده از تکنیک qRT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج به دست آمده، شدت آلودگی در برگ گیاهان تیمار شده با کیتوزان حدود 55 درصد نسبت به گیاهان شاهد کاهش یافت. نتایج qPCR نشان دهنده افزایش میزان بیان ژن ها در گیاهان تیمار شده و شاهد بود. بیست و چهار ساعت پس از آلودگی، بیان ژن های PR1، PR2 و PR5 در گیاهان تیمار شده به ترتیب 5/7، 15/4 و 76/3 برابر نسبت به گیاهان شاهد افزایش یافت. تغییرات میزان فعالیت آنزیم ها بیانگر روند افزایشی آنزیم پراکسیداز و سیر کاهشی آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در گیاهان تیمار شده با کیتوزان نسبت به گیاهان شاهد بود. بررسی الگوی تغییرات ژن ها و آنزیم ها حکایت از نقش موثر کیتوزان در القای مقاومت در گندم حساس به بیماری سپتوریوز برگی دارد.

سوختگی غلاف که به وسیله قارچ Rhizoctonia solani AG1-IA ایجاد می شود، یکی از بیماری های مهم برنج در استان های شمالی ایران، از جمله استان مازندران می باشد. جهت بررسی وضعیت آلودگی مزارع استان، طی دو سال زراعی 1387 و 1388، تعداد 53 مزرعه در پنج شهرستان آمل، ساری، قائم شهر، سوادکوه و بهشهر مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده های بیماری، بر اساس درصد بوته های آلوده (I) و شدت متوسط بیماری (S (ارتفاع لکه های ناشی از بیماری نسبت به ارتفاع گیاه) و S2 (تعداد پنجه بیمار نسبت به تعداد کل پنجه های گیاه بیمار)) در هر مزرعه انجام گردید. نتایج نشان داد که اختلاف آلودگی مزارع در پنج منطقه مورد بررسی، از لحاظ وقوع و شدت، کاملا معنی دار (p<0.01) بود. کمترین و بیشترین مقدار متوسط بیماری در بهشهر برای درصد وقوع (I) و شدت متوسط بیماری (S و S2)، به ترتیب برابر10.92 ، 6.55 و 9.9 درصد و در آمل برابر 42.87، 28.66 و 34.99 درصد مشاهده گردید.

بیماری بلایت باکتریایی برنج در اثر باکتری Xanthomonas oryzae pv. oryzae ایجاد می شود و یکی از جدی ترین بیماریهای برنج در جهان، بعد از بیماری بلاست می باشد. با توجه به اهمیت این بیماری و خسارت های ناشی از آن، در بهار و تابستان سال 1385 از مزارع مختلف برنج استان گیلان (رودسر، لنگرود، لاهیجان، رشت، انزلی، فومن، صومعه سرا و رودبار) بازدید بعمل آمد و از بوته های برنج که دارای علایم آبسوختگی و زردی برگ بودند، نمونه برداری انجام شد. جداسازی عامل بیماری روی محیط های کشت  YDC و NA حاوی آنتی بیوتیک سیکلوهگزامید (50 میکروگرم در میلی لیتر) انجام گرفت. پس از 72-48 ساعت پرگنه های بدست آمده در محیط کشت  YDCزرد رنگ بودند و روی محیط NA کلنی های گرد، لعابدار و به رنگ زرد ایجاد نمودند. بر اساس مجموع خصوصیات مرفولوژیکی، بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی، بیماریزایی، حساسیت به آنتی بیوتیکها و با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR)  به کمک آغازگرهای اختصاصی این جدایه ها به عنوان Xanthomonas oryzae pv. oryzae شناسایی شدند. این اولین گزارش از وجود باکتری عامل سوختگی باکتریایی برنج در مزارع استان گیلان می باشد.